Kaalgeschoren vrouwen als protest tegen Trump: een daad van zelfvernietiging die democratie niet begrijpt en alleen henzelf schaadt.

Kaalgeschoren vrouwen als ‘protest’ tegen Trump: zelfvernietiging in plaats van activisme

Absurd protest dat nergens toe leidt.

Omdat Trump wint, scheren vrouwen zich kaal en beloven ze vier jaar geen seks te hebben. In welke wereld werkt zelfkastijding als effectieve tegenstand? Dit ‘protest’ klinkt eerder als een wanhopige roep om aandacht dan als een daad van verzet.

Nul resultaat, behalve minder abortussen
Ze vergeten dat, als ze dit serieus volhouden die vier jaar, abortussen, tienermoeders en soa’s vanzelf minder worden. Geloof het of niet: Trump zou tevreden toekijken hoe zijn tegenstanders zich zelf uitschakelen. Wat een ironie, dat een zogenaamd progressieve beweging uiteindelijk alleen maar conservatieve doelen bereikt.

Lichamen als machtsmiddel? Hoerig en treurig
Met het lichaam een statement willen maken? Laten we eerlijk zijn: wie denkt echt dat dit iemand anders raakt dan henzelf? Dezelfde mensen die roepen dat vrouwen geen objecten zijn, misbruiken nu hun eigen lichaam om een politieke statement te maken. Laten we het beestje bij de naam noemen: het neigt naar hoerigheid. Wie denk je eigenlijk te straffen? Het effect is dubbel sneu, en vooral zelfdestructief.

Kaalgeschoren in de Tweede Wereldoorlog, toen en nu
Kaal scheren was ooit een straf voor foute vrouwen. Vrouwen die collaboreerden met de vijand kregen hun haar afgeschoren, een symbool van schaamte en verraad. Nu doen deze vrouwen het zelf, alsof ze willen toegeven dat ze inderdaad ‘fout’ zitten. Gewaagd? Misschien. Lachwekkend? Absoluut. Men zou bijna medelijden krijgen met deze zelfingenomenheid.

Democratie begrijpen of jezelf voor de gek houden?
Dit  kaalgeschoren ‘protest’ legt vooral het onbegrip bloot. Democratie betekent dat niet iedereen aan jouw kant staat, en dat die stem ook telt. Wie zichzelf een democraat noemt maar slecht tegen verlies kan, noemt zichzelf terecht een verliezer. Wat is hier de boodschap? Het lijkt vooral te bevestigen wie het democratische proces niet snapt en daardoor zichzelf verliest – letterlijk, in dit geval, door het haar.

Chemo en haarverlies: bizarre, smakeloze associatie
En waar blijven de échte slachtoffers van haarverlies? Mensen die door chemotherapie hun haar verliezen, staan machteloos terwijl anderen uit vrije wil kiezen voor kaal protest. Voor kankerpatiënten moet dit er bizar en zelfs smakeloos uitzien. Je schaamt je bijna om kaal te worden zonder enige noodzaak, alsof je politieke boosheid groter zou zijn dan het echte leed van ziekte.

Conclusie: zelfgekozen verlies
Dit protest faalt op elk niveau: het is geen statement tegen Trump, maar een daad van zelfvernietiging. De enige les die men eruit kan trekken, is hoe makkelijk sommige mensen zichzelf kunnen verliezen – letterlijk én figuurlijk – als ze anderen proberen te raken. Meer links geneuzel: Hier.