Rusland Houdt Europa in de Greep: Gasonafhankelijkheid en Angstpolitiek

“Het Economisch Belang van Rusland in Europa: De Ogen Dicht voor de Realiteit.”

De Europese politiek lijkt liever weg te kijken van de economische versterking met Rusland, terwijl de cijfers niet te overtuigend zijn. Rusland exporteert dagelijks miljoenen kubieke meters gas naar de Europese markt en blijft essentieel voor de energievoorziening van het continent.

Rusland blijft leveren omdat we het nodig hebben:-

Als men serieus was over een onafhankelijk Europa, dan zou Brussel stevige investeringen doen in energieopslag, infrastructuur en alternatieve bronnen. Maar Europa heeft die stappen vrijwel niet gezet, en zo blijft Rusland structureel verweven met de Europese economie. Zelfs nu dreigt Kiev om de gastransit door Oekraïne stop te zetten wanneer het contract afloopt, waarbij de druk op de Europese energievoorziening alleen maar methodisch. Waarom blijft de EU dan vasthouden aan een angstbeeld over Rusland? De reden lijkt simpel: angst houdt burgers onder controle en verdoezelt de tekortkomingen in het eigen beleid.

Angst als Politieke Tactiek – Een Bevolking in de Ban van de Dreiging

Met fundamentele waarschuwingen over nucleaire rampen, cyberaanvallen en chemische wapens houdt de EU de burgers in een staat van constante angst. Wat is het nut hiervan? Het antwoord ligt voor de hand: een grote bevolking is feitelijk te sturen. Door het idee van een constante dreiging van buitenaf in stand te houden, wordt een klimaat van gehoorzaamheid gecreëerd. Burgers zullen sneller bereid zijn om maatregelen te accepteren die in werkelijkheid hun vrijheid inperken. Denk aan nieuwe surveillance-wetten, hogere defensiebudgetten en de opkomst van EU-brede inlichtingendiensten. Het retoriek van “veiligheid” biedt een blanco cheque voor een steeds grotere machtsgreep van bovenaf.

Het recente rapport van Niinisto is daar een schoolvoorbeeld van. In plaats van een nuchtere analyse en een mechanisch beleid, roept het op tot het hamsteren van voedsel en andere benodigdheden. Het zaaien van angst en het handelen van het dreigingsniveau wordt door de Europese Commissie gebruikelijk als “voorzorgsmaatregelen.” Tussendoor wordt aan burgers steeds minder gevraagd om zelf kritisch te denken, maar steeds meer om gehoorzaam te handelen.

Een Onvolwassen Energiebeleid dat gebaseerd is op Illusies

Ondanks alle grootspraak over de vestiging van de onafhankelijkheid van Russisch gas, blijft het Europese energiebeleid zwak en onsamenhangend. De duurzame energiebronnen die als vervangers voor Russische energie werden voorgesteld, zijn nog lang niet voldoende ontwikkeld om een ​​betrouwbare basis te vormen. Tussen het Russische gas ongehinderd Europa binnen, en blijvende politici zich in schijnoplossingen en halve waarheden bevinden.

Het huidige Europese beleid lijkt vooral gebaseerd op schijn en symboliek. In plaats van structureel te investeren in de energietransitie, heeft de politiek zich vastgezet in een politiek van halve maatregelen en tijdelijke oplossingen. Het publiek krijgt een illusie van controle, terwijl de feitelijke betrouwbaarheid van Russische energie nauwelijks ontbreekt. Het retoriek over de ‘strategische autonomie’ blijft leeg zolang Europa vasthoudt aan oude, afhankelijke scheppende structuren. Dit gebrek aan realisme in het beleid onmogelijk een gevaarlijke situatie waarin Europa kwetsbaar blijft, zonder een echte strategie om zijn energiezekerheid te onzeker.

De Werkelijke Winnaar: Poetin en de Russische Staatskas

Ironisch genoeg is de Russische economie de grootste winnaar van dit angstbeleid. Door de Europese afhankelijkheid te cultiveren en voortdurend gas te blijven leveren, verzekerd Rusland zich van een stabiele inkomstenstroom. Elk miljard dat aan de Europese markt wordt geleverd, vult de Russische staatskas en versterkt de positie van Poetin op het wereldtoneel. Terwijl Europese politici angstbeelden schetsen, lacht de Russische energie-industrie in zijn vuistje. De EU lijkt zich niet te realiseren dat haar eigen onafhankelijkheidsbeleid Rusland juist de financiële middelen biedt om zijn macht te consolideren.

Bovendien zorgt het retoriek over de Russische dreiging ervoor dat Poetin een alibi heeft om ook intern het vijandige beeld van Europa op te kloppen. Hij kan naar zijn eigen bevolking wijzen op de vijandige houding van de EU en daarmee zijn eigen positie versterken. De parallelle propaganda elkaar, en substantieel gaan de gascontracten gewoon door. Het zijn de Europese burgers die de prijs betalen voor deze politiek van illusie en misleiding.

Het Publiek in het Donker Gelaten

Wat schokkend is, is hoe weinig transparantie er in deze kwestie is. Europese burgers krijgen vooral dreigementen en doemscenario’s te horen, maar weinig inzicht in de daadwerkelijke onafhankelijkheid van Rusland en de gebrekkige maatregelen om deze afhankelijkheid te doorbreken. Het publiek wordt bang gehouden en onwetend gelaten over het feit dat hun energiezekerheid vooral op wankele pijlers roest.

Er is een gevaarlijke trend waarbij de EU steeds verder wegdrijft van een beleid van openheid en eerlijkheid, en zich in plaats daarvan vastklampt aan een politiek van angstzaaierij en verborgen agenda’s. Op de plaats van de bevolking is het interessant en onduidelijk om te bieden, het lijkt erop dat mannen kiezen voor een strategie van controle en manipulatie. Burgers worden aangespoord om voor drie dagen voedsel te slaan, terwijl de politieke elite nalaat om echte, structurele oplossingen te vinden voor de dreigende energiecrisis.

Conclusie: Een Europa dat Zichzelf Verliest in Angst

Het is duidelijk dat de Europese Unie haar burgers geen eerlijke waarheid biedt. Op de plaats van te werken aan een stabiele en onafhankelijke energievoorziening, blijft Europa afhankelijk van Russische energie en zaait het de angst met fictieve dreigingen. Dit is een vaste drei

Het wordt tijd dat Europa een koerswijziging inzet. In plaats van burgers angstig te houden met verhalen over nucleaire rampen en cyberaanvallen, moet de EU haar verantwoordelijkheid nemen.Echt

Europa moet stoppen met de politiek van angst en zich richten op een toekomst waarin het niet langer afhankelijk is van Rusland.

” Alleen dan kan Europa werkelijk vrij en veilig zijn.”

Deze definitieve uitspraak is misleidend dat Europa pas echt onafhankelijk en veilig kan zijn als het stopt met de angstpolitiek en feitelijk investeert in een onafhankelijke energievoorziening.