Links doet huilie, huile na winst Wilders en Trump.

Waarom Links in Paniek is na de Overwinningen van Wilders en Trump

In de nasleep van recente verkiezingen in zowel Nederland als de Verenigde Staten is het politieke landschap flink opgeschud. De overweldigende winst van Geert Wilders en de hernieuwde kracht van Donald Trump hebben links op scherp gezet. Op sociale media, in de kranten en zelfs op televisieprogramma’s wordt er gespeculeerd over de “dreiging” van deze populistische leiders. Is die paniek terecht? Of houdt links vast aan achterhaalde denkbeelden die weinig meer aansluiten bij de moderne realiteit?

Dit opiniestuk onderzoekt de reactie van links, de angsten die spelen, en de vraag of links werkelijk zo ver afstaat van het volk als de recente verkiezingsresultaten suggereren.

1. Links en de Stijgende Golf van Populisme

De angst en paniek aan de linkerzijde zijn begrijpelijk. Voor velen staan Wilders en Trump symbool voor een politiek van verdeeldheid, nationalisme, en soms grove retoriek. Deze angst is de afgelopen jaren versterkt doordat populistische leiders zoals Trump, Bolsonaro, en Meloni veel media-aandacht kregen. Hun boodschappen zijn vaak radicaal anders dan het progressieve wereldbeeld dat sinds de jaren ‘90 door de meeste westerse regeringen werd uitgedragen.

Maar waar links zich nu in vergist, is de aanname dat deze beweging een tijdelijke opstand is van “onwetenden” of “wraakzuchtige” kiezers. Populisme is geen plotselinge opwelling, maar een reactie op jarenlange onvrede die in de samenleving broeide. Veel mensen voelen zich niet gehoord in een globaliserende wereld waarin traditionele waarden onder druk staan en waarin de voordelen van economische groei vooral bij een kleine elite terechtkomen.

2. De Hardnekkigheid van Achterhaalde Ideeën

Links heeft lange tijd vastgehouden aan idealen die bij een groot deel van de samenleving niet langer resoneren. Denk aan ideeën over globalisering, multiculturalisme en het belang van open grenzen. Terwijl de elite zich in deze “global village” steeds beter thuis voelt, ervaren veel mensen in de middenklasse en werkende klasse de negatieve gevolgen: banen verdwijnen naar het buitenland, de huizenprijzen stijgen, en hun leefomgeving verandert sneller dan zij aankunnen. De overtuiging dat open grenzen en culturele diversiteit altijd verrijkend zijn, wordt niet gedeeld door iedereen, zeker niet als het ten koste lijkt te gaan van veiligheid, sociale cohesie, en economische zekerheid.

Veel kiezers voelen dat hun zorgen door de linkse elite worden weggezet als “onwetend” of zelfs “xenofoob”. Dit voedt enkel het gevoel van vervreemding en creëert een voedingsbodem voor leiders zoals Wilders en Trump, die beweren dat zij de echte stem van het volk vertegenwoordigen.

3. De Linkse “Bubbel”

Een veelgehoorde klacht over links is dat zij zich in een “bubbel” bevinden waarin iedereen het grotendeels met elkaar eens is en waarin afwijkende standpunten vaak worden afgedaan als dom of verwerpelijk zoals dwerg Sander vaak schrijft in z’n linkse krantje. Sociale media versterken deze bubbelvorming, waardoor mensen in hun eigen ideeënkring blijven en weinig ruimte geven aan andere perspectieven.

Deze “bubbel” resulteert erin dat links vaak ver verwijderd lijkt van het dagelijkse leven en de zorgen van veel gewone burgers. Terwijl veel mensen zich druk maken om hun koopkracht, veiligheid in hun buurt, of het behoud van hun culturele identiteit, legt links de nadruk op abstracte thema’s zoals klimaatverandering, genderneutraliteit en internationale solidariteit. Hoewel dit belangrijke onderwerpen zijn, raken ze vaak niet direct aan de basisbehoeften van veel mensen. Hierdoor ontstaat het beeld van een politieke klasse die geen idee heeft van de werkelijke problemen.

4. Kritiek op de Linkse Strategie: Polariseren Werkt Niet

Een andere belangrijke fout van links is het polariseren en moraliseren van het debat. Door populisten zoals Wilders en Trump weg te zetten als gevaarlijk of immoreel, hopen ze de kiezer af te schrikken. In de praktijk werkt dit averechts. De retoriek van het “gevaar” dat Wilders of Trump zou vormen, versterkt slechts de band tussen deze leiders en hun achterban. Mensen voelen zich serieus genomen door populisten, die claimen op te komen voor de “gewone burger” en het establishment durven aan te vallen.

Door zich af te zetten tegen populisten op een moralistische toon, vervreemdt links zichzelf alleen maar meer van de kiezer die deze leiders steunt. De dagelijkse zorgen van de kiezers worden door links te snel afgedaan, alsof die minder belangrijk zijn dan abstracte idealen. Daardoor wordt de kloof tussen de politieke elite en het volk alleen maar groter.

5. Is Er Nog Hoop voor Links?

Links zal zichzelf opnieuw moeten uitvinden om relevant te blijven in het huidige politieke klimaat. Dat begint bij het erkennen van de zorgen van een groot deel van de samenleving en het verlaten van de bubbel waarin ze zich bevinden. Het betekent een herziening van hun standpunten ten aanzien van migratie, nationale identiteit, en economie. Dit vereist dat links durft te kijken naar de pijnpunten die veel kiezers ervaren.

Een progressieve partij kan bijvoorbeeld streven naar realistische migratiebeperkingen of investeren in lokale economieën in plaats van grootschalige internationale projecten. Door een balans te vinden tussen solidariteit en realistische verwachtingen, kan links wellicht een groot deel van de bevolking weer aanspreken zonder haar kernwaarden op te geven.

6. Conclusie: Tijd voor Introspectie

Het is verleidelijk om de overwinningen van Wilders en Trump af te doen als een tijdelijke reactie op economische of sociale onzekerheden. Maar dat zou een misvatting zijn. Deze politici spreken een reële angst en ontevredenheid aan bij veel burgers. Links kan die realiteit niet blijven ontkennen zonder zich steeds verder van het volk te verwijderen.

In plaats van in paniek te raken, zou links deze periode moeten zien als een kans voor zelfreflectie en vernieuwing. Als ze bereid zijn om naar de werkelijke zorgen van de bevolking te luisteren en buiten hun ideologische kaders te denken, kunnen ze zichzelf opnieuw op de kaart zetten. Het alternatief is een verdere terugval in irrelevant moralisme, terwijl de bevolking steeds meer kiest voor leiders die zich met hun zorgen en frustraties bezighouden – of die nu Wilders, Trump, of een andere populist zijn.

Lees ook: Linkse Charles…