Vleesvervangers mogen worst, biefstuk of hamburger heten

Vleesvervangers mogen worst, biefstuk of hamburger heten, maar wat eten we eigenlijk?
Het Europees Hof heeft besloten dat vleesvervangers “worst”, “biefstuk” of “hamburger” mogen heten.
Geen enkel probleem, zo lijkt het. Maar wie heeft ooit naar de ingrediënten van die “voedselvervangers” gekeken?
Het lijkt erop dat we niet alleen psychologisch gemanipuleerd worden, maar misschien ook nog eens genetisch bedrogen. Wat ooit vlees was, is nu een mix van bewerkt plantaardig spul, en dat mag ineens worst heten.
Ondertussen wordt ons verteld dat het allemaal beter is voor ons en de planeet. Maar hoe zit het met de consument die gewoon wil weten wat hij eet?

Psychologische manipulatie: we worden langzaam misleid

Het begint allemaal met een naam. Noem iets “biefstuk” en mensen gaan het vergelijken met echt vlees.
Ze verwachten iets vergelijkbaars, zelfs als het niks met vlees te maken heeft.
Dit is pure manipulatie. Nadat mannen opeens vrouwen gingen heten en terroristen tot vrijheidsstrijders werden omgedoopt, verbaast niets me meer.
Het is een subtiele maar krachtige vorm van hersenspoeling.
Noem het “worst” en mensen vergeten dat het eigenlijk geen worst is. Het is een spel met woorden, maar de gevolgen zijn serieus. Mensen denken vlees te kopen, maar krijgen iets heel anders voorgeschoteld.

Biefstuk zonder vlees, maar Feta blijft Feta?

Wat nog het meest verwarrend is, is dat de Europese Unie met twee maten meet. Terwijl “biefstuk” zonder vlees mag heten, geldt dat niet voor Feta-kaas. Feta krijgt alleen die naam wanneer het uit Griekenland komt en volgens een strikt recept gemaakt is.

Feta:

Waarom bestaat dat onderscheid? Waarom mag een nep-biefstuk wel biefstuk heten, maar Feta niet zonder keurmerk? Dit soort tegenstrijdige regels zorgen voor enorme verwarring bij de consument. Hoe kunnen we vertrouwen op labels als ze zo inconsistent zijn?

Bestellen is kopen, toch?
Niet alleen op het gebied van voeding laat de Europese regelgeving steken vallen. De Hoge Raad heeft nu ook besloten dat de term “bestellen” niet duidelijk maakt dat je moet betalen. De Van Dale zegt anders: bestellen betekent iets laten komen dat je wilt kopen of huren. Dit is weer een voorbeeld van hoe de regels steeds verder afdwalen van de realiteit. Mensen verwachten duidelijkheid, maar krijgen alleen maar meer verwarring.

Waarom blijven vegetariërs worst en biefstuk nabootsen?
Wat me echt verbaast, is waarom vegetariërs zo graag vlees willen nabootsen. Als je geen vlees wilt eten, waarom blijf je dan vasthouden aan namen als “worst” en “biefstuk”? Het is alsof je iets probeert te ontkennen en tegelijk vast te houden. Als vlees zo slecht is, waarom willen deze groentesabbelaars dan toch zo graag dat hun eten vleesnamen draagt? Dit hele spel met benamingen lijkt nergens op te slaan. We weten niet meer wat we kopen en waarom we het kopen.

Filet Americain kopen en thuiskomen met vegan meuk
Het overkwam me laatst nog. Ik dacht dat ik een lekker bakje Filet Americain had gekocht, maar bij thuiskomst bleek het veganistische troep te zijn. Dus dat ging linea recta de prullenbak in. Waarom wordt dit ons opgedrongen? Waarom moeten wij nu opeens uitkijken dat we niet per ongeluk vegan voedsel kopen dat we niet eens willen? Dit soort ervaringen zorgen ervoor dat je wantrouwig wordt over alles wat je in de supermarkt ziet. Het lijkt wel alsof we steeds opnieuw worden misleid.

Vegan kaas die zelfs de huisdieren weigeren
Ik maakte het eerder ook al mee. Ik had per ongeluk een stuk vegan kaas gekocht. Het was nauwelijks te zien dat het geen echte kaas was. Zelfs de huisdieren weigerden het te eten, behalve de kippen. Maar toen waren de eieren niet te eten! Het was werkelijk varkensvoer. Dit soort ervaringen zijn geen uitzondering meer. Mensen moeten continu opletten wat ze kopen, want voor je het weet heb je iets in huis wat zelfs de dieren niet willen.

De EU zaait verwarring: biefstuk zonder vlees, worst zonder vlees
Het Hof negeert zelfs de definitie van “worst” in de Van Dale en Wikipedia. In beide gevallen wordt duidelijk uitgelegd dat worst een vleesproduct is. Maar daar trekt het Hof zich niets van aan. Door het negeren van deze definities zaait de EU alleen maar meer verwarring. We worden keer op keer geconfronteerd met woorden die hun betekenis verliezen. Worst is geen worst meer, biefstuk geen biefstuk, en ondertussen blijft de consument met een groot vraagteken achter.

Hamburger uit Bremen? Waar blijft de logica?
De verwarring houdt daar niet op. Een inwoner van het Duitse Bremen mag zich nu ook “Hamburger” noemen. Dat slaat toch helemaal nergens op? We verwarren echte producten en benamingen met vage termen en hopen dat de mensen het niet merken. Maar hoe ver willen we gaan? Wanneer trekken we de grens en zeggen we: “Dit kan niet meer, dit is pure misleiding”?

De toekomst volgens “Soylent Green”
We lijken steeds verder weg te drijven van wat voedsel eigenlijk zou moeten zijn. Het herinnert me aan de film “Soylent Green” met Charlton Heston. Een film die een dystopische toekomst voorspelt waar mensen massaal voedsel consumeren zonder te weten wat erin zit. Als we niet oppassen, zitten we binnenkort in precies zo’n situatie. Iedereen die die film gezien heeft, weet waar we naartoe gaan als we zo doorgaan. We worden gevoed met illusies en worden ons eten ontnomen.

Plant-based, maar wel ten koste van duidelijkheid
Vleesvervangers mogen dan “plant-based” zijn, maar dat komt wel met een enorme prijs: verwarring en misleiding. Mensen weten niet meer wat ze eten en waarom. Dit is niet alleen schadelijk voor de consument, maar ook voor het vertrouwen in ons voedsel. Als we straks geen verschil meer kunnen zien tussen echt en nep, hoe weten we dan nog wat goed voor ons is?

Conclusie: de EU snapt het niet meer
Al met al lijkt het erop dat de EU compleet de weg kwijt is. Ze negeren de simpele definities die al eeuwen gelden, en gooien alles op een hoop. Wat ooit logisch en helder was, is nu een chaos van tegenstrijdige regels en benamingen. Worst is geen worst meer, biefstuk geen biefstuk, en de consument is de dupe.