Stikstofcrisis: Een Groteske Misleiding.

Schaapjes geloven alles over stikstof.

“Stikstofcrisis is pure misleiding. De stikstofcrisis bestaat niet. Het is een verzinsel, opgeblazen door een linkse elite…”

Het klimaat en stikstofcrisis? Pure misleiding. We horen continu dat het klimaat op instorten staat en stikstof de natuur vernietigt. Maar de echte ramp? De economische crisis waarin de doorsnee Nederlander kopje onder gaat. Mensen kunnen de supermarkt niet meer betalen. Hun zorgverzekering stijgt de pan uit. Maar de overheid blijft de groene agenda doorvoeren alsof het heilige waarheid is.

Stikstofcrisis geen probleem voor COA.

Ed Nijpels: De man van lege woorden.

Ed Nijpels, het zelfbenoemde boegbeeld van dit debacle, kraamt complete onzin uit. Zijn woorden? Niets meer dan politiek gebrabbel zonder basis in de werkelijkheid. Hij schreeuwt over de stikstofcrisis, maar wat we écht zien, is een gok. Een linkse gok die ons land ruïneert. Waar zijn de feiten? Waar is het bewijs voor deze onzin.

Afgrond:-

We staan aan de rand van een economische afgrond. Terwijl gezinnen worstelen om rond te komen, blijven de groene praatjes door onze strot geduwd worden. De corrupte stikstofagenda lijkt volkomen gericht op het verdrijven van boeren. De overheid hangt hen aan de strop, dwingt hen hun land op te geven en jaagt ze weg. Dit gaat niet om natuurbehoud. Dit gaat om het vrijmaken van land, om agenda’s die buiten het zicht van de burger worden bepaald.

Wat het zwaarts is, moet het zwaarst wegen.

Dit basisprincipe lijkt de overheid compleet vergeten te zijn. Boeren, de ruggengraat van ons voedselsysteem, worden van hun land gejaagd, terwijl de overheid lachend toekijkt. Tegengeluiden worden monddood gemaakt. Specialisten die een andere visie hebben op de stikstofcrisis? Ze krijgen geen stem. In plaats van een open debat krijgen we een monoloog van angst en doemscenario’s voorgeschoteld.

Hypocrisie in de stikstofregels:‘

En het wordt nog erger. Als het gaat om het bouwen van huizen voor gewone Nederlanders, roept de overheid meteen dat er een stikstofprobleem is. Plotseling zijn er grenzen en regels. Maar zodra het gaat om het bouwen van asielzoekerscentra, verdwijnt dat probleem als sneeuw voor de zon. Hoe kan dit? In Wijchen bijvoorbeeld, werd voor €21 miljoen een asielzoekerscentrum gebouwd. Niet door het COA, maar door de gemeente zelf. Voor onze eigen bevolking kunnen we niets, maar voor asielzoekers wordt alles geregeld.

De WEF-agenda als verborgen kracht
Het is duidelijk: de WEF-agenda moet koste wat het kost doorgedrukt worden. Klimaat en stikstof worden als dekmantel gebruikt om andere doelen te bereiken. Dit beleid heeft niets te maken met het redden van de natuur. Het is puur politiek. De overheid gebruikt stikstof als excuus om boeren te verdrijven en ruimte te maken voor andere plannen. En de Nederlandse burger betaalt de prijs.

De echte crisis: Het uitkleden van Nederland

Onze economie kraakt in zijn voegen. Mensen worstelen om hun gezinnen te onderhouden, terwijl de overheid zich druk maakt om fictieve stikstofproblemen. Het echte probleem? De totale loskoppeling van de politiek van de realiteit. Nederland brokkelt stukje bij beetje af. De overheid jaagt boeren weg. Ze bouwen huizen voor andere doeleinden. De burger blijft achter met lege handen.

Deze ‘crisis’ is niets anders dan een politieke farce, een rookgordijn om de echte agenda te verhullen. Het wordt tijd dat Nederland wakker wordt en inziet wat hier werkelijk speelt.

De Stikstofcrisis: Problemen voor de Burger, Niet voor het COA

Nederland kampt al jaren met een tekort aan woningen. Voor de gemiddelde Nederlander wordt het steeds moeilijker om een huis te vinden. Elke keer als er een woningbouwproject wordt voorgesteld, verschijnt de stikstofcrisis op het toneel. Er worden bezwaren ingediend vanwege de uitstoot van stikstof. Stikstofregels blokkeren elk project zodra de vraag naar nieuwe woningen komt. Gemeenten wijzen naar de stikstofnormen en milieueisen als oorzaak. Voor de burger lijkt er geen oplossing in zicht.

Vluchtelingen Krijgen Voorrang in de Bouw

Maar zodra het om opvang voor vluchtelingen gaat, verdwijnen die problemen als sneeuw voor de zon. Het COA (Centraal Orgaan opvang asielzoekers) kan vrijwel overal bouwen zonder dat de stikstofproblematiek ter sprake komt. Het lijkt wel alsof er twee verschillende regels gelden. Waar stikstofregels als een keiharde muur dienen voor woningbouw, worden diezelfde regels ineens flexibel zodra het om asielzoekers gaat. Het COA bouwt waar het wil. Er is ineens geen sprake van een stikstofcrisis. Regels lijken veranderlijk zodra asielzoekers onderdak nodig hebben. De burger vraagt zich af waarom er voor hem geen uitzondering wordt gemaakt.

Waarom Verdwijnt Stikstof als Probleem?

De stikstofcrisis blijkt dus geen obstakel te vormen voor opvanglocaties. Zodra er sprake is van de opvang van vluchtelingen, verdwijnt elk probleem als bij toverslag. Maar als de Nederlandse burger vraagt om woningen, stuiten ze op muren van regels en beperkingen. Stikstof vormt ineens een groot probleem. De overheid lijkt een dubbele agenda te volgen. Voor de opvang van vluchtelingen verdwijnt elk probleem, maar voor onze eigen burgers stapelen de obstakels zich alleen maar op. Waarom verdwijnt stikstof alleen in specifieke situaties?

De Hypocrisie van de Overheid

In Wijchen bouwt de gemeente zonder enige moeite een asielzoekerscentrum voor €21 miljoen. Geen enkel probleem met stikstof, geen bezwaren, geen milieuregels. Voor de bouw van woningen voor de eigen bevolking is er altijd een obstakel. Waarom werkt de overheid met twee maten? Wat geldt voor de gewone burger, geldt blijkbaar niet voor het COA. De hypocrisie druipt er vanaf. Dit is geen crisis van stikstof, dit is een crisis van beleid en prioriteiten. Burgers worden keer op keer opzijgeschoven, terwijl vluchtelingen telkens weer voorrang krijgen.

De Echte Crisis is Politiek, Niet Stikstof

De stikstofcrisis wordt gebruikt als een excuus om de Nederlandse burger in de kou te laten staan. Er wordt een probleem gecreëerd wanneer het de overheid uitkomt. Wanneer het om vluchtelingen gaat, verdwijnt het plotseling. Dit geeft aan dat de stikstofcrisis meer politiek dan natuur is. De overheid maakt keuzes die niet in het belang van de burger zijn. Nederland moet stoppen met deze schijnvertoning en de burger vooropstellen. Burgers willen een eerlijke behandeling en geen twee maten in het beleid. Het wordt tijd dat de overheid de echte crisis aanpakt: het gebrek aan woningen voor de mensen die hier al wonen.