Lareb en Agnes Kant: meldingen niet serieus genoeg genomen?
Een vaccin-experiment zonder verantwoordelijkheid en de rol van Lareb.
In 2020 werd al volop gedebatteerd over wie verantwoordelijk zou zijn voor het vaccinatie-experiment. Nog voordat de eerste prikken werden gezet, werd er al gesproken over wie eventuele schade zou moeten dragen. Dit roept de vraag op: als er al zoveel discussie was over de verantwoordelijkheid, waarom werd het experiment dan toch doorgezet?
Waarom zo massaal vaccineren?
Er waren al geneesmiddelen beschikbaar, en het overgrote deel van de mensen (ruim 99,5%) overleefde het virus. Dit maakt het lastig te begrijpen waarom een massale vaccinatiecampagne nodig werd geacht. Bij de griep werd toch ook niet iedereen ingeënt? Dit wekt de indruk dat het vaccinatiebeleid misschien niet volledig gebaseerd was op medische noodzaak.
Fase 3: Het prikje tijdens een lopend experiment
Het was overduidelijk dat de fase 3-studie, met studienummer C4591001, nog steeds liep toen de vaccinaties begonnen. Het roept vragen op dat mensen naar een fase 3-studie werden gelokt zonder dat dit expliciet werd vermeld. Het niet bieden van de mogelijkheid voor ‘informed consent’ zou als een ernstige schending kunnen worden gezien van de principes die zijn vastgelegd in de Code van Neurenberg.
Fabrikanten en eigenbelang
Fabrikanten van geneesmiddelen hebben altijd een commercieel belang. Het lijkt erop dat dit belang een grote rol speelde bij de ontwikkeling en verspreiding van de vaccins. Dit roept de vraag op of het vaccin echt de oplossing was, of dat er andere belangen meespeelden. Het gebruik van meerdere medicijnen en de bijwerkingen die daarmee gepaard gaan, versterkt de indruk dat farmaceutische bedrijven vooral gericht zijn op winst.
De les van de Mexicaanse griep
De ervaring met de spoedvaccinaties van de Mexicaanse griep in 2009 roept zorgen op. Toen werd het vaccin te snel op de markt gebracht, wat leidde tot ernstige bijwerkingen zoals narcolepsie. Dit vaccin werd uiteindelijk teruggetrokken. Dezelfde instanties die toen betrokken waren, zoals de WHO en RIVM, speelden ook een belangrijke rol bij de goedkeuring van de Covid-vaccins. Dit roept de vraag op of er voldoende lering is getrokken uit eerdere fouten.
Kritiek op het vaccinatiebeleid en de rol van Lareb en Agnes Kant en de meldingen van vaccinschade.
Vaccin veroorzaakt mogelijk meer schade dan het virus
Er is groeiende bezorgdheid dat de vaccins op de lange termijn meer schade zouden kunnen veroorzaken dan het virus zelf. Waar aanvankelijk werd gezegd dat de vaccins 100% veilig waren, wordt nu toegegeven dat volledige veiligheid niet gegarandeerd kan worden. Dit roept vragen op over de communicatie rond de vaccins en de beloften die werden gedaan. Voor sommigen voelt het alsof de overheid niet transparant was over de risico’s.
Lareb en Agnes Kant: meldingen niet serieus genoeg genomen?
Het Lareb, de organisatie die verantwoordelijk is voor het verzamelen van bijwerkingen, heeft naar verluidt veel meldingen ontvangen van ernstige bijwerkingen. Er zijn mensen die het gevoel hebben dat deze meldingen niet altijd voldoende serieus zijn genomen. Agnes Kant, de directeur van het Lareb, wordt in dit verband genoemd, en er zijn zorgen over de manier waarop meldingen werden afgehandeld. Na mijn tweede vaccinatie heb ik zelf een totaal verlies van mijn lange geheugen ervaren, en op mijn melding bij het Lareb kwam geen enkele reactie. Dit versterkt het gevoel dat meldingen mogelijk onder het tapijt worden geschoven.
Gedwongen vaccinaties en sociale druk
Veel mensen voelden zich onder druk gezet om zich te laten vaccineren, onder dreiging van sociale uitsluiting of verlies van vrijheden. Iedereen herinnert zich nog de stevige uitspraken van Hugo de Jonge, die zelfs suggereerde dat mensen mogelijk onder narcose zouden moeten worden gevaccineerd als ze weigerden. Dit soort uitspraken roept bij velen de vraag op hoe vrijwillig de vaccinatiecampagne nu werkelijk was. Het kabinet stelde regels in over buitensluiting en ‘groene vinkjes’, waarmee mensen zonder vaccinatie van het openbare leven werden uitgesloten. Wie bepaalt, moet betalen.
Informed consent en rechtvaardigheid
De overheid lijkt nooit de mogelijkheid te hebben geboden voor echte ‘informed consent’. Dit zou hen mogelijk aansprakelijk kunnen stellen voor de gevolgen van de vaccinaties. Dit lijkt mij een open en shut case, maar zou de rechtspraak dit aandurven? Het gebrek aan een onafhankelijke rechterlijke macht zou een obstakel kunnen vormen. Hoe zit het bovendien met minderjarigen onder de 16 jaar die zijn gevaccineerd? Moeten zij hun ouders aansprakelijk stellen voor slecht ouderschap?
Aansprakelijkheid en juridische stappen
Mijn buurman, die zich liet vaccineren na dreigementen over het traceren van ongevaccineerden via hun postcode, heeft inmiddels juridische stappen ondernomen. Via een advocaat probeert hij zijn schade te verhalen. Dit zou mogelijk een bredere weg kunnen openen voor anderen die zich benadeeld voelen door het vaccinatiebeleid. Hoewel de overheid en farmaceuten hebben aangegeven niet aansprakelijk te zijn, zullen deze zaken wellicht meer duidelijkheid brengen over de werkelijke verantwoordelijkheid.
Het tapijt begint bollingen te vertonen, daar waar de lijken liggen. Het begint al te stinken.
Lees ook: Europa naar de kloten.
