Charles Groenhuijsen en de Vertekende Lens van Links

De Nederlandse journalistiek claimt vaak objectief te zijn, maar wie dat gelooft, gelooft ook in sprookjes. Neem Charles Groenhuijsen als voorbeeld, de zogenaamd neutrale correspondent in Amerika. Deze man speelt de rol van de zuurgebakken journalist die Amerika verslaat met een blik die doorspekt is van links sentiment. Neutraliteit is bij hem ver te zoeken. Hij lijkt zich eerder te ergeren aan de opmars van rechts dan dat hij echt journalistiek bedrijft.

Charles Groenhuijsen: De Zuurgebakken Correspondent

Groenhuijsen is net zo neutraal als zijn Nederlandse evenknie, Floor Bremer. Beide journalisten lijken door en door gefrustreerd te zijn over het feit dat links steeds meer terrein verliest. De opmars van conservatieve krachten, zowel in Nederland als in de VS, laat hen zweten. Hun zogenaamd onafhankelijke analyses verraden een diepe aversie tegen alles wat rechts is. Wanneer alles wat fout gaat in Amerika op de schouders van Donald Trump wordt geschoven, dan moet je toch gaan twijfelen aan hun objectiviteit.

Trump was slechts vier jaar president, terwijl de Democraten zestien jaar aan de macht waren. Toch is Trump de zondebok voor alles wat misgaat in de VS. Dit laat duidelijk zien hoe selectief en vooringenomen journalisten als Groenhuijsen te werk gaan. Alles wordt gereduceerd tot een zwart-wit verhaal waarin links goed is en rechts per definitie slecht. Kritiek op de Democraten? Die hoor je nauwelijks.

Vooringenomenheid in de Media

Groenhuijsen is gewoon het zoveelste vooringenomen linkse activistje dat op kosten van de belastingbetaler journalistje mag spelen. De Nederlandse journalistiek barst van dit soort figuren. Ze geven zich uit voor onafhankelijke verslaggevers, maar in werkelijkheid propageren ze hun eigen politieke voorkeuren. Wie rechts stemt, wordt neergezet als een melaatse. Deze mensen worden door de linkse media systematisch uitgescholden, weggezet en belachelijk gemaakt. De vrijheid van meningsuiting geldt kennelijk alleen voor linkse opinies.

In plaats van een eerlijke dialoog wordt iedere vorm van rechts denken gereduceerd tot extremisme. Mensen die twijfels hebben bij open-grenzenbeleid of migratie, worden meteen weggezet als nazi’s. Het is een klassieke linkse tactiek: demoniseer je tegenstanders, zodat niemand hun ideeën serieus neemt. Unity en “protecting democracy” preken terwijl elke afwijkende mening meteen wordt weggehoond.

Obama Begon de Muur

Wat ook opmerkelijk is, is de manier waarop Groenhuijsen de geschiedenis herschrijft. Hij en zijn collega’s lijken te vergeten dat het niet Trump was die begon met het bouwen van een grensmuur. Dat was Obama. Onder Trump werd die muur verder uitgebreid, maar het was de linkse president die het idee introduceerde. Toch wordt Trump afgeschilderd als de boeman, terwijl Obama ongemoeid wordt gelaten.

En dan is er de economie. Onder Trump was er welvaart en vrede. Het aantal internationale conflicten nam af, en de werkloosheidscijfers daalden, vooral onder minderheden. Maar daar hoor je Groenhuijsen nooit over. Alles wat met Trump te maken heeft, wordt door de linkse media afgedaan als slecht. De haat en de verdeeldheid die linkse politici en hun journalistieke volgers creëren, zijn ongekend.

De Woke Agenda en Smerige Politiek

Het is bijna lachwekkend hoe links zichzelf steeds neerzet als de morele hoeder van de maatschappij, terwijl ze zelf een verdeel-en-heerspolitiek voeren. Neem de woke-agenda als voorbeeld. Het is een agenda die zich richt op identiteits- en genderpolitiek, en die steeds meer een radicale, autoritaire kant op gaat. Links presenteert zichzelf als voorvechter van minderheden, maar in de praktijk dringen ze hun eigen ideologie op aan iedereen.

Critici van deze agenda worden weggezet als onwetend of fascistisch. Zelfs kinderen worden niet gespaard in hun pogingen om hun visie op de wereld door te drukken. De invloed van de woke-beweging in linkse steden is duidelijk zichtbaar. Kijk maar naar de steden die door Democraten worden geregeerd. Veiligheid en orde zijn daar ver te zoeken. Veel van die steden kampen met toenemende criminaliteit en achteruitgang, maar links weigert de verantwoordelijkheid hiervoor te nemen. Het probleem wordt genegeerd of op Trump afgeschoven, zelfs nu hij al vier jaar van het toneel verdwenen is.

De Swing naar Trump onder Latino Kiezers

Wat links misschien nog het meest frustreert, is de groeiende steun voor Trump onder minderheden, vooral de Latino-bevolking. Dit druist in tegen het narratief dat links zo graag in stand houdt: dat zij de enige echte verdedigers zijn van minderheden. Maar de werkelijkheid is anders. Steeds meer Latino’s herkennen zich in de boodschap van Trump en keren zich af van de Democraten. Ze willen veiligheid, welvaart en een betere toekomst voor hun kinderen, iets wat ze onder Democratisch bestuur niet zien gebeuren.

Deze swing naar Trump maakt duidelijk dat het linkse verhaal barsten vertoont. Minderheden laten zich niet langer blind leiden door de valse beloftes van links. Ze zien de realiteit en willen verandering. Dit is een harde klap voor mensen als Groenhuijsen, die blijven vasthouden aan hun verouderde wereldbeeld.

Links, het Verzuurde Kamp

Het is ook vermakelijk om te zien hoe verzuurd links reageert op deze ontwikkelingen. Ze kunnen niet geloven dat hun grip op de macht verzwakt. In plaats van introspectie te tonen, vallen ze steeds meer in de slachtofferrol. Alles wat ze niet bevalt, krijgt de schuld van rechts. Ze blijven maar preken over “het beschermen van de democratie”, terwijl ze de dialoog met de andere kant weigeren. Dit is pure hypocrisie.

De realiteit is dat de linkse elites hun greep op de maatschappij kwijtraken. Ze hebben de afgelopen jaren zoveel verdeeldheid gezaaid dat hun geloofwaardigheid nu op het spel staat. Charles Groenhuijsen is daar een perfect voorbeeld van. Hij staat symbool voor een media-establishment dat vastzit in een ideologische tunnelvisie en weigert om de realiteit onder ogen te zien.

Conclusie

Links heeft zijn hand overspeeld. De verzuurde, gefrustreerde reacties van mensen als Groenhuijsen laten dat duidelijk zien. In hun ogen is alles wat rechts is slecht en alles wat links is goed. Maar steeds meer mensen doorzien deze leugens. De waarheid is dat links de afgelopen jaren juist zelf enorm heeft bijgedragen aan polarisatie en verdeeldheid. Charles Groenhuijsen is geen journalist, maar een propagandist in dienst van een ideologie die zijn glans heeft verloren. Het is hoog tijd dat de media stoppen met hun eenzijdige berichtgeving en de realiteit onder ogen zien.

Charles Groenhuijsen en de Vertekende Lens van Links