Greta Thunberg Dubbele Standaarden en Vergeten Realiteit

Greta’s Ongegronde Woede en Aandachtszoekerij

Greta Thunberg, het gezicht van de klimaatbeweging, is wederom boos. Niet op haar eigen generatie, nee, haar frustratie richt zich steevast op de oudere generaties. De mensen die leefden in een tijd waar er geen sprake was van een constante stroom aan plastic flesjes, lachgaspatronen en wegwerpluiers. Greta’s boosheid lijkt echter steeds minder gebaseerd op de feiten, en steeds meer op het verkrijgen van aandacht en het creëren van hysterie. Haar meest recente stunt? Protesteren tegen de gebeurtenissen in Gaza. Wat dat precies te maken heeft met klimaatverandering of fossiele brandstoffen? Dat zie ik even niet.

Altijd boos:-

Greta Thunberg toont opnieuw aan dat haar ‘woede’ niet altijd even goed gefundeerd is. Het lijkt vooral te gaan om de aandacht, om altijd maar in het middelpunt van de belangstelling te staan. Of het nou over het klimaat gaat of over politieke conflicten aan de andere kant van de wereld, Greta grijpt elke kans om zichzelf op de voorgrond te plaatsen. Het klimaat, waar ze zegt zo om te geven, is daarbij meer een middel tot haar doel: het blijven profileren van haar eigen naam.

Ondertussen zien we dat de oplossingen die zij en haar volgers aandragen vaak net zo destructief zijn als de problemen die ze zeggen te willen aanpakken. De wereld red je immers niet met elektrische auto’s waarvan de accu’s gevuld zijn met lithium uit kindslavenmijnen. Evenmin zorgen biocentrales, die bossen kappen om ze vervolgens te verbranden, voor een schoner milieu. En de gigantische windmolens waar Greta zo’n groot voorstander van is? Die verwoesten de zeebodem en verstoren de zeehond- en vispopulaties.

Dubbele Standaarden en Vergeten Realiteit

Maar dat maakt allemaal niet uit. Zolang Greta Thunberg kan wijzen naar de oudere generatie, is alles gerechtvaardigd. De mensen die in hun jeugd glazen flessen melk kochten, spoelden en terugbrachten naar de winkel om opnieuw gevuld te worden, worden nu afgeschilderd als vervuilers. Ondertussen zwijgt ze over haar leeftijdsgenoten die dagelijks rondlopen met plastic flesjes, lachgaspatronen achterlaten in de straten, en urenlang voor een elektrisch scherm zitten zonder een blik naar buiten te werpen.

Altijd boos:-

Wat nog opmerkelijker is, is dat Greta Thunberg’s achterban nooit stilstaat bij de ironie van hun strijd. Terwijl ze schreeuwen om CO2-beperkingen en milieuvriendelijkere oplossingen, zijn ze maar al te snel omarmd door de meest vervuilende technologieën. Windmolens, die onze natuur en ecosystemen beschadigen, en zonneparken, die landbouwgrond opslokken, worden gezien als wondermiddelen. Maar wat gebeurt er als je data nodig hebt om een CO2-budget bij te houden? Dan bouwen we maar nieuwe datacentra die zoveel stroom vreten dat het absurde vormen aanneemt. Ook dat wordt allemaal genegeerd in de fanatieke tunnelvisie die de klimaatactivisten kenmerkt.

Greta: De Trekpop Zonder Inzicht

Wat Greta Thunberg niet lijkt te beseffen, is dat ze zelf een pion is in een veel groter spel. Greta is niets meer dan een trekpop van het World Economic Forum (WEF). Terwijl ze protesten leidt en toespraken geeft, blijft ze blind voor het feit dat haar acties en standpunten haar tot een handig uithangbord maken voor de elites. De realiteit is dat Greta zelf geen controle heeft over haar eigen boodschap. Ze wordt geleid, gestuurd en gebruikt door machthebbers die precies weten welke knoppen ze moeten indrukken om haar te laten dansen.

En terwijl Greta Thunberg door de straten marcheert met haar bordjes en slogans, blijven de echte problemen onopgelost. De vervuiling door industriële grootmachten, de grootschalige ontbossing door multinationals en de exploitatie van ontwikkelingslanden gaan ongestoord door. Maar dat ziet Greta niet. Ze richt zich liever op de mensen die hun tuinafval verzamelen om compost van te maken, of die zelf hun fiets naar het werk trappen zonder elektrische ondersteuning. Die mensen zijn volgens haar de grote boosdoeners.

Daarbij leeft Greta zelf van subsidies en donaties, en doet ze weinig om te laten zien dat ze bereid is zelf de handen uit de mouwen te steken. Ze roept wel om actie, maar is zelf te lui om echt te werken. Dit is de hypocrisie die haar hele beweging kenmerkt: schreeuwen om verandering, maar zelf niets bijdragen.

Een Verwend Nest in Activistenkleding

Greta Thunberg is, laten we eerlijk zijn, een klassiek voorbeeld van wat wij vroeger een ‘lastig, verwend nest’ noemden. Ze is altijd boos, altijd schreeuwend om aandacht en verwacht dat de wereld om haar draait. Vroeger zou een kind als zij naar een tuchtschool gestuurd zijn om eens wat discipline bijgebracht te worden. Maar tegenwoordig wordt ze op een voetstuk geplaatst en geprezen als het geweten van de wereld. Wat een farce.

Met haar absurde ideeën over een CO2-budget, dat gepaard gaat met nog meer controle en gegevensverzameling, laat ze zien hoe kortzichtig ze werkelijk is. Ze begrijpt niet dat de technologieën die nodig zijn om haar plannen uit te voeren, meer kwaad dan goed doen. Datacentra die de CO2-data opslaan, vreten gigantische hoeveelheden stroom en slurpen liters water om de servers koel te houden. Maar dat ziet ze niet, of misschien wil ze het gewoon niet zien.

En het gaat niet alleen om Greta. Ze is slechts een symbool voor een veel groter probleem. De jeugd van vandaag groeit op in een wereld waarin ze wordt aangemoedigd om altijd boos te zijn, altijd te protesteren, en altijd iemand anders de schuld te geven voor de problemen die ze zelf creëren. Als het niet om klimaat gaat, dan wel om politieke kwesties waar ze geen enkel begrip van hebben. Greta is slechts de luidste stem in een koor van verontwaardiging dat weigert in de spiegel te kijken.

Wat Gebeurt Er Wanneer Onze Generatie Verdwijnt?

Het ergste van alles is dat onze generatie langzaam verdwijnt. De mensen die nog echt werkten voor hun brood, die in de buitenlucht speelden, die hun afval verantwoorde en hun impact op de aarde minimaliseerden, worden oud en verdwijnen. Wat gebeurt er dan? Wie gaat Greta dan de schuld geven voor de staat van de wereld?

Als onze generatie er niet meer is om te beschuldigen, zal ze moeten erkennen dat haar eigen generatie een groot deel van de problemen heeft veroorzaakt. Maar dat is iets wat ze waarschijnlijk nooit zal doen. De behoefte om boos te zijn en de schuld buiten zichzelf te leggen, is te diepgeworteld in haar psyche en die van haar volgers.

Dus ja, misschien is het goed nieuws voor Greta dat onze generatie langzaam verdwijnt. Misschien kan ze dan in een wereld leven waar niemand haar meer tegenspreekt en ze de volledige controle kan claimen over de publieke opinie. Maar wie gaat ze dan de schuld geven voor de puinhoop die haar generatie achterlaat?